Over aanbeeld

2013-01-25 om 16.38.37

Het ontwikkelen van een eigen beeldende taal is een uniek proces en is onlosmakelijk verbonden met persoonsontwikkeling. Deze beeldtaal toont immers een(zelf)beeld van de maker en her-taalt zijn waarneming van zowel zijn innerlijke als van de hem omringende wereld.

Het veronderstelt ook onderzoek en exploratie. Beiden kunnen zowel fragiel als confronterend werken. We dragen er zorg voor dat deze reflecties leiden tot conceptualisering en zo de kiemen in zich dragen voor nieuwe creatie.

aanbeeld biedt mensen met (een vermoeden van) autisme de gelegenheid en de ruimte om beeldend expressief aan de slag te gaan, met de ondersteuning of begeleiding die ze zelf nodig vinden.

Dit kan zowel op vlak van:

    •  creatie
    •  presentatie
    •  reflectie
    •  conceptualisatie

 

Creatie en creatieproces

We vertrekken vanuit een hedendaagse visie op kunst en zoeken hoe de eigen(zinnig)heid daarbinnen een eigen vorm, plaats en betekenis krijgen. Dit zoekproces, dat inherent verbonden is met de artistieke ontplooiing, mag en moet zijn eigen, persoonlijke weg volgen zodat een eigen beeldtaal ontwikkeld wordt.

Binnen een hedendaagse visie op beeldende kunst kan die beeldtaal hybride of gemengde vormen aannemen.

Hierbij kan gewerkt worden binnen het

      • tweedimensionale, waarbij schilder-, teken-, grafische- en collagetechnieken gebruikt kunnen worden

of het

      • driedimensionale, waarbij assemblage en beeldend werk in hout, metaal, steen, klei, leem,  mogelijk zijn.

In beide gevallen kunnen er creaties tot stand komen waarbij gebruik of toevoeging van geluid, beweging en projectie van stilstaande of bewegende beelden mogelijk zijn.

Tijdens het creatieproces kunnen verschillende wegen bewandeld worden en dit binnen de spankracht van verschillende polen:

      • harmonie / contrast
      • spontaan / gewild
      • gezocht / gevonden

 

Presentatie

Het tonen van het werk aan de buitenwereld  is ook de confrontatie aangaan met die buitenwereld. De context waarbinnen dat gebeurt kan groot of klein zijn, intiem of exuberant, toevallig of gezocht. Er ontstaat in ieder geval communicatie. Wat getoond wordt, wordt gezien en wordt ervaren. Ook de kunstenaar wordt hierdoor opnieuw beschouwer van zijn eigen werken van datgene wat erin getoond wordt en van wat erin verscholen zit. Die ervaring kan op zichzelf staan maar draagt tevens kiemen in zich voor andere vormen van dialoog en reflectie.

 

Reflectie

De reflectie bestaat uit een terugblikken op waarnemingen,  gevoelens, gedachten en dit zowel tijdens het creatieproces als bij de presentatie. De reflectie kan een individuele introspectieve vorm aannemen waarbij elkeen zijn ervaring persoonlijk verwerkt of het kan een groepsproces zijn waarbij de zin en de betekenis van een ervaring besproken wordt.

Dit kan binnen het creatieproces:

      • in innerlijke dialoog met jezelf
      • in dialoog met de begeleiding of samenwerkende kunstenaar
      • in dialoog met de groep

Dit kan tijdens het presentatiemoment:

      • in dialoog met de creatiecontext
      • in dialoog met de buitenwereld of buitenstaander

Vragen die hierbij gesteld worden zijn

      • Welke keuzes werden gemaakt?
      • Waarin vonden die hun oorsprong?
      • Komt de uitwerking daarvan tegemoet aan de verwachtingen?
      • Dragen de keuzes die gemaakt werden bij tot de voldoening die ervaren werd?

Conceptualisatie

Een essentieel aspect binnen de conceptualisatie is de zoektocht naar patronen. De zoektocht wordt ondernomen om te achterhalen of er een herhaling is in de gevoelens, gedachten en observatie van de kunstenaar en de vormen die eraan gegeven werden.

Keuzes worden gemaakt om die herhalingen te respecteren en te blijven hanteren of net niet, doel blijft om te komen tot nieuwe creatie met integratie van dit vernieuwde inzicht op wat eerder bewust of onbewust ervaren werd.